Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: ABSALOM, ABSALON

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1632

Formy: lp M. Absalom // Absalon; D. Absaloma; C. Absalomowi; B. uż. żyw. Absaloma; N. Absalomem; Ms. Absalomie; W. Absalomie // Absalonie

Znaczenia:

1.bibl. nazwa osobowa »syn króla Dawida«: A nie było mężá ták krasnego/ jáko Absálom we wszystkim Izráelu/ coby miał ták wielką chwałę: Od stopy nogi jego/ áż do wierzchu głowy jego/ nie było ná nim zmázy. A gdy strzygł głowę swoję [...] ważyły włosy głowy jego/ dwieście Syklow wagi królewskiey. BG 2 Sm 14, 25-26. Y urodzili się Absálomowi trzej Synowie/ y corká jedná/ ktorey imię było Támár: ktora niewiástá byłá piękna ná wejrzeniu. BG 2 Sm 14, 27. Tedy się zásmucił Krol/ i wstąpił ná salę oney bramy/ á płákał; y ták mowił idąc; Synu moj Absálomie/ Synu moj! Synu moj Absálomie! o bym ja był umárł miásto ciebie! Absálomie Synu moj/ Synu moj. BG 2 Sm 18, 33.

2.przen. »piękny i zarozumiały młodzieniec«: Co po urodzie twojej, Absalonie, kiedy przy włosie, w którym się nad zamiar kochasz, jako mól lubieżnie widzisz. MałpaCzłow 269.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ nowy Absalon: Kiedy chodzisz po lesie, toć radzę zaiste: Schylaj głowę i mijaj drzewa gałeziste Byś włosami złocistymi, tą głową kudłatą Nie wpadł, nowy Absalon, w gałąź rosochatą. GawBukBar II 134-135.