Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, T, L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1610

Formy: lp M. m bankietowy; D. ż bankietowej; B. m nżyw bankietowy; lm M. nmos bankietowe; B. nmos bankietowe

Znaczenia:

»związany z bankietem; biesiadny«: Naprzednieyszy gmách bánkietowy [w Rzymie]/ był okrągły y obracał sie wednie y w nocy od wschodu słońcá do záchodu idąc/ ná kształt Okręgow Niebieskich. WargRzym 20. ROZDZIAŁ XVI. Bánkietowe Ceremonie. HercBan 65. Żaden wietrzyk nie wionął, tylko co kwiatkami Ziemię przed siedzącymi Zefir niebianami Potrząsał, których w tak czas wdzięczny bankietowy Przestrony w kupę zebrał pałac Uranowy. MorszAUtwKuk 127. [...] ktosz też to widźiał, niewźiąć bankietowey sukienki ná śiebie [...]. RobWAPróba F2. [...] Z kuchni potrawy ná stoł bankietowe, Co raz innymi noszono pułmiski, Od złota álbo macice Jndyiski. ChrośAm A6. Bankietowy bieśiadny. zum Schmaus gehörig. de banquet, de festin. & tytułat bankietowy. T III 23.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ bankietowy tytułat (sz. zm.) »osoba stwarzająca pozory, chcąca być poważana i sławna«: Insza dla Stołowego mieyscá, insza dla wysokiey porády ośieść wysoko w rádźie; śiłász iest bánkietowych Tytułatow. FredPrzysł Ev. Bankietowy bieśiadny. zum Schmaus gehörig. de banquet, de festin. § tytułat bankietowy. T III 23. Tytułat. der nur den Schein hat; der nicht in der That ist/ als ein Schein-Freund. un homme qui n'est qu. ch. qu'en aparence, comme un ami prétendu, un brave en aparence. § śiła iest bankietowych tytułatow. T III 2372. ▲ bankietowy rządca »osoba sprawująca nadzór nad przebiegiem bankietu«: Bieśiádnik co vcztę spráwuié/ biésiádny ábo bánkiétowy rządcá/ Conuiuator [...] Sciti conuiuatoris apud quem comiter accepti [...] Conditor instructorq́ue conuiuii [...] Modiperator [...] Dominus conuiuii [...] Arbiter bibendi [...] Magister bibendi [...]. Kn 29.