Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI (supl.), L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp, Kn, T nie notują

Formy: lp B. apostrofę

Etymologia: <łac. apostropha, z gr.>

Znaczenia:

1. »figura retoryczna polegająca na zwróceniu się wprost do kogo«: Caedytius zaś Rzymski Wodz takowe do swych [żołnierzy] apostrophe czynił [...] Idźcie żołnierze moi/ kędy iść potrzeba. WojszOr 139.

2. »odniesienie do jakiej osoby, aluzja«: Skoro Bóg wszechmocny opowiedział Syonowi, y Jeruzalem że miał przyść do nich Krol pokorny, siedząc na Oślicy, y na oslęciu, y moc iego miała bydź od Morza do morza, apostrofę czyni do samego Chrystusa, o ktorym to Proroctwo było. KorRoz 87.