Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1733

Formy: lp M. aresztant; D. aresztanta; C. aresztantowi; ~ lm M. uż. osob. aresztanci // aresztantowie

Etymologia: <śr. łac. arrestans, -ntis>

Znaczenia:

»więzień«: Ten Zamek iest Carcer na excessantow: z tamtąd Aresztanci nigdy niewychodzą, chyba pod topor. ChmielAteny II 275b. Który [Lotaryńczyk] w areszcie będacy gdy sobie miodu do posiłku kazał przynieść, tedy oficer komendę mający nie pozwalał mu jako aresztantowi miodu owego pić. Słowo od słowa, powadził się ten aresztant z oficerem tak dalece, że do grubszych słów przyszło [...] Szyling, przyszedłszy do owego aresztanta, napomniał go dyskretnie, aby się nie wadził. MatDiar I, 470.

◼ Przenośnie: ◼ Szły długim szeręgiem przed Chrystusem brząkaią kaidanami natrętne ludziom pokusy w diabelskiey fizygnomij wyrazone, za nimi spętani: Lucyper, Smierc związana, okowane Piekło [...] potym zaś Eliberowali Aresztantowie z otchłania. MikSil 280.