Słownik XVII wieku

Słowniki:
SXVI, SWil, SJP notują
SStp, Kn, T, L, SW nie notują

Formy: lp D. argonauty; N. argonautą; ~ lm M. uż. osob. argonautowie // argonauci; D. argonautów; C. argonautom; B. uż. nosob. argonauty; N. argonautami; Ms. argonautach

Etymologia: <gr. argonautes>

Znaczenia:

mit. »uczestnik wyprawy Jazona po złote runo«: O Argonautach błędnych nabaiali Siła Grekowie. TasKochGoff 16. Za laty widzę, że Argonautowie I sławniejszy, niż dawni, nowi Tyfizowie Od ostatnich zachodnich granic wyjeżdżają I niewiadome dotąd drogi odkrywają. ArKochOrlCz III 335. Z tego drzewa [lipy] robili Argonauci łodzie. PotSielKuk I 116. Gdybyś się był w ten czas Wielki Ianie [o Sobieskim] rodzieł, Kiedy Homerus piorem Argonauty wodzieł pewniebyś był, u tych wszytkich [poetów] pierszem. PotPocz 42. Okręt ow w ktorym ciż podrożni byli Argo [się] nazywał, więc całą pomienionego Iazona kompanią Argonautami przezwano. IntrHist 25.

◼ Przenośnie: ◼ Kto ma być Argonautą, na zbutwiałej, i nieraz łatanej łódce, szczęście, że sam dobierze się do brzegu, choć skaleczeje. WydżJMow 195.