.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
◆
Związki frazeologiczne:
◆
podeprzeć boków »zaspokoić głód, łąknienie; dodać sił, wzmocnić«:
Podiadam sobié [...] Propè satur factus sum [...] Fulcire & sustentare cibis [...] Fulciri cibis, podeprzéć bokow [...]. Kn 737.
Strach cięszkiey niewoli y Tureckich, okow. DodaSerca wpotrzebie y podeprze bokow [naszym rycerzom] Tedy wszytkie trudnosci na Piersiach stalonych. Skazę przepraw, ruinę Mostow obalonych Głod y cięszkie pragnienie; strasz w nocy y we dnie Gorski dym ktorym drugi napoły przewiędnie Meznym sercem znosili. PotWoj 21.
◆
bokami świecić »być biednym, obdartym«:
Bokámi świeci, iákby z niewoli, Głod niedostátek, áż głowa boli [wielbiciel Wenus]. CompMed 413.
◆
chwytać się za boki (od śmiechu) (
sz. zm.) »śmiać się serdecznie, do rozpuku«:
Krotochwila [...] Tym/ komu rádá w domu/ ták hoynie częstuie/ Ze się iedni zá boki wstrząśnione chwytáią./ A drudzy się iuż dobrze nie po rozpukaią. MorszHRoz Cv.
TENIR [...] Chwytać się zá boki od śmiechu. DanKolaDyk II, 534.
◆
wziąć po boku »ponieść porażkę, klęskę«:
Aż tu wnocy wszystkie siły swoie na naszych wywarł Chmielnicki ze wszystkich stron następuiąc, ale przy Protektorze Bogu wziął dobrze po boku, y nic niewskurawszy reyterowałsię nazad. HistBun 10v.
◆
boki rozpierać śmiechem »śmiać się serdecznie, do rozpuku«:
Co powaznieyci boki rospiráią w Ławách az Smiechem czasęm rozmáwiaią Znáć nie o Bogu, bo sámá postáwá Z Sámy ich Cery, y z oczu wydáwá. OblJasGór 143v.
◆
boki podpierać trzęsąc śmiech »śmiać się serdecznie, do rozpuku«:
Wnet y Wrzesczewic (bo tusz zarasz blisko Przy Generale miał swe stanowisko) Trafił ná zarty, dla Ktorych asz boki Podpirał trzesząc smiech w sobie głęboki. OblJasGór 138.
◆
trzymać się za boki od śmiechu »śmiać się serdecznie, do rozpuku«:
COSTE' [...] Trzymał się zá boki od śmiechu. DanKolaDyk I, 376.
◆
zarywać bokiem »poruszać się w sposób zmuszający innych do ustępowania z drogi, znamionujący hardość, pewność siebie«:
HUsárzáć piszę [...] Ostro/ ogromno/ ma sobie poczynáć/ Okiem orzech gryść/ Wąsem muchy ścináć/ Wąz ową fozą nową Báłłábáńską Ieśli chce brodę niechay ma kátáńską Animusz Páński/ niech zárywa bokiem Powaznym sobie postępuiąc krokiem. KochProżnLir 50.
◆
komu boków zmacać »obić kogo«:
Gdy się przyzwyczai, wlecze co nádybie [niewiasta do szynku] Choć iey mąż bokow zmáca, gdy ią przy czym zdybie. CompMed 399-400.
◆
bokami robić »o człowieku: być skrajnie zmęczonym, wyczerpanym; z trudnością łapać oddech na skutek takiego stanu fizycznego«:
Tem czásem Sułtan czynił/ co człowiecze Y co te ziemskie czynić mogły siły: Więcey nie może/ pot z krwią z niego ciecze/ Bokámi robi / y thnie w oney chwili [sułtan zmęczony walką]. TasKochGoff 249.
◆
bokami robić »o człowieku: żyć w biedzie, niedostatku«:
Á będzieżli się też godziło nic nie mowiąc, odewsi do wsi włoczyć? bokami robić? nic nie odpowiedziawszy brać? MłodzKaz IV, 170.
◆
dzierżyć się za boki »śmiać się serdecznie, do rozpuku«:
Widząc to lozna czeladz y dorosli chłopi Ze przed dziecmi ucieka, zesię Turczynstropi Suną się krzycząc z wałow, biezą do nich wskoki A Hetmani patrzący dzierzą się zaboki. PotWoj 95.
◆
podeprzeć boki »oprzeć ręce na bokach w sposób znamionujący pańską postawę, władczość, pewność siebie«:
A w niebo pluje, a podeprze boki, Wszędy mu ciasno, choć że świat szeroki. Rad by częstował, rad by dał, a nie ma, Przecie o sobie wiele pan brat trzyma. NiebAnBad 258.
◆
wyjść komu bokiem »obrócić się na złe, zaszkodzić komu«:
Tak smaczna ze się naieść iey niemoglismy ale wyszła nam ta kapusta bokiem. MasDiar 108v.
◆
bokami robić »o zwierzętach: poruszać gwałtownie bokami wskutek głębokiego oddychania, spowodowanego zmęczeniem«:
Koniowi na Rupie albo [kiedy] bokami robi Gorczyce utrzec. GrodzMisc 188a.
◆
(Kogo) chwytać za boki (
sz. zm.) »o strachu: opanowywać«:
Nákoniec wszyscy vciekli wzawody/ A strách ie gonił/ y chwytał zá boki. TasKochGoff 336.
Gdzieź z Dyámentu sen mię ukowány Uiął ták/ żebym przespała tę trwogę/ Prożno zá boki chwyta strách w przemiány/ Oczuli zmrużyć y powlec co mogę/ Iuż ták dokończę. TwarSDaf 81.
◆
Komu pookładać boki »zbić kogo«:
[Kuba do Maćka] Dobrze małpie [żonie] pookładaj boki! DialJezOkoń 293.
◆
Komu boków kijmi wybadać »obić kogo«:
Są PP. Badowscy Sliachta zacna w Rawski ziemi ktorzy douiedzielisie o tych dwu, opisanych, obiecali im [chłopom, którzy, przybrawszy nazwisko Badowski, udawali szlachciców] bokow kiymi wybadac. TrepNekLib 20.
◆
(Komuś) boków przypiec (
sz. zm.) »zmusić /(kogoś)/ do mówienia przypalając /(komuś)/ boki«:
Złapawszy iuz kogo bokow przypieczono. PasPam 102.
A zwłászczá gdy iescze pomięniwszy kogo, strászą, grożąc, powiedz po dobrey woli, bo powiesz po niewoli, kiedyć bokow przypieką. WisCzar 77.
Ty zebyś zbierał, chował, skarb swoy iák nayściśli? O tobie złodziey: ábo zboycá, pewnie myśli, Ten żebyć wydárł? ieszcze: żebyć przypiekł bokow, Támten, żeby cie cicho, obnáżeł z tłomokow. PotPocz 120.
◆
chodzić wziąwszy się pod boki »poruszać się oparłszy ręce na bokach, w sposób znamionujący pańską postawę, władczość, pewność siebie«:
COSTE' [...] Chodzić wziąwszy się pod boki hardo z fantazyią. DanKolaDyk I, 376.
◆
chodzić pod boki podparłszy się »poruszać się oparłszy ręce na bokach, w sposób znamionujący pańską postawę, władczość, pewność siebie«:
Chodzisz sobie po klasztorze prożnuiąc pod boki podpárszy się/ á mowisz iam ksiądz/ iam zakonnik/ trzebá mię szánowáć. StarKaz II, 505.
◆
podjąwszy boki chodzić »poruszać się oparłszy ręce na bokach, w sposób znamionujący pańską postawę, władczość, pewność siebie«:
Podeymuię boki/ podiąwszy boki chodze Ansatus ambulo, subnixis alis me infero [...] Brachio in normam flexo ambulo. v. Szumno 2. Idę 12. Kn 736.
◆
darmo tłoczyć z boku na bok łoże (
sz. zm.) »nie móc spać w nocy«:
Ty sam nie spisz za wszytkich, nie dasz zemgnąc oku Wielki Hetmanie: darmo tłocząc na bok z boku Twarde łoze. PotWoj 41.
Alec beze snu zeszła mu [Artaxiasowi] dzis cała [noc], Y darmo tłoczy zboku nabok Łoże. PotSyl 117.
◆
chodzić bok o bok:
Chodziliśmy bok obok ieden wedle drugiego. PasPam 174v.