Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BISKOKT, BISZKOKT

Słowniki:
Kn, T, L (XVII), SWil, SW, SJP (w in. zn.) notują
SStp, SXVI nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1613

Formy: lp M. biskokt // biszkokt; D. biszkoktu; B. uż. nżyw. biszkokt; N. biszkoktem // biskoktem; ~ lm B. uż. nosob. biskokty // biszkokty; Ms. biskoktach // biszkoktach

Etymologia: <łac. bis + coctus>

Znaczenia:

1. »pieczywo dwukrotnie wypiekane; suchar«: Piekáią z nim [anyżem] chleb żołnirski/ ktory Biscoctem, to iest dwákroć pieczonym zowią. SyrZiel 404. Często nozem na cudze vmyte biskokty Chleba nie iadł Pasorzyt, [...] nie raz spac bez wieczerzy chodzieł Gdy swoiey nie gotuiąc, kto na cudzą godzieł. PotWoj 174. Wezmi biszkoktu lub białego chleba, zamocz w kryniczney wodzie. BeimJelMed 184. Biskokt/ Panis cibarius, zwiebacken/ biszcoten DasHünDict Pp. Weźmi Biszkoktu ususzonego y utłuczonego dwá łoty, [...] żołądek kurzy ususzony y utárty, cały. VadeMed 106.

2. »rodzaj słodkiego ciasta«: O Márcypanách y Biskoktách ktożby nie wierzył że są dobre y posilaiące. HercBan 10. BISCUIT [...] *Iest też to ciasto robione z mąki z iáiec y cukru Biszkokt. DanKolaDyk I, 198. Biszkokt, biscuit. KulUszDyk 7.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ biskokt biały: Confekty [...] Biskokt biały. CzerComp 6. ▲ biskokt żółty: Confekty [...] Biskokt żołty. CzerComp 6.