W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 10.05.2021
BARBARZYNIEC rzecz. m
Słowniki:
Kn, T, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Formy: lp M. barbarzyniec; D. barbarzyńca
Etymologia: <z łac. barbarus, -i>
Znaczenia:
1. »dla starożytnych Greków i Rzymian cudzoziemiec, obcokrajowiec (dla Greków człowiek nie będący Grekiem, dla Rzymian człowiek nie będący Rzymianinem lub Grekiem)«: Bárbárzyniéc/ cudzoziemiéc/ rożnego y grubego ięzyká. Barbarus [...] Lingua [et] natione barbarus […] Graeci gentes à sua diuersas barbaras vocabant, Romani similiter etiam ipsos Graecos. Kn 14.
2. »człowiek nieucywilizowany, dziki, surowy, okrutny; człowiek niewykształcony, niewychowany, ignorant, prostak«: Kiedy w chodzisz wmieszkanie nanogach gościnca, I błotnych drog prezentu nie noś barbarzynca. MikSil 241. BARBARZYNIEC, grubianin, znaczy okrutniká, nie ludzkiego, iako są narody ktore niemaią poloru. DanKolaDyk I, 170. Barbarzyniec, g. barbarzyńca. Barbar; grober ungesitteter Mensch. un barbare; home grossier; malmorigéné. T III 23.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz BARBARUS.
Autorka: BR-K