W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 07.03.2019
BŁAGACZ rzecz. m
Słowniki:
Kn, T, L (bez cyt,), SWil, SW notują
SStp, SXVI, SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643
Formy: lp M. błagacz
Znaczenia:
1. »ten, który łagodzi, uspokaja, uśmierza, koi kogo lub co«: Błágácz/ Delinitor. Kn 33. Błagacz. Delinitor. Malditoias. SzyrDict 17. Błagacz. Besänftiger. qui apaïsë. T III 54. Błágácz/ Delinitor [...] der einem überredt/ erweichet. DasHünDict Pp.
2. »dwuletnia roślina z rodziny wiesiołkowatych, o żółtych kwiatach otwierających się wieczorem; Oenothera«: Wiésiołék ziéle/ wierzbowká/ błagácz. Oenothera, et Oenotheris, et Onuris hilaritatem in vino affert [...] v. Cwikłá pomorska. Kn 1256. błagacz ziele, vid. Wiesiołek. T III 54. Wiesiołek ziele, g. wiesiołka, wierzbowka, błagacz, (oenotheras, salicaria). Weidereich. salicaire, corneille, souci d'eau. T III 2550-2551.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM