Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, T, L (XVII-XIX), SWil, SW notują
SStp, SXVI, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: lp M. błagalnia; ~ lm B. błagalnie

Znaczenia:

1. »miejsce, w którym przeprasza się Boga za grzechy, zjednując sobie łaskę Bożą, świątynia, dom modlitwy«: Ktore [meczety] mruczą błąd swoy báłwochwalnie Poprzemięnia ie w Niebieskie błagálnie [orzeł polski]. ChrośTrąba E1v. Błágálnia/ Propitiatorium [...] ein Ort da man versöhnet. DasHünDict Pp.

2. »w Starym Testamencie: złota tablica na skrzyni przymierza, leżąca między dwoma cherubinami«: Ná wierzchu Arki między cherubinámi było Propitiatorium albo Błágalnia Katedrá Boska y Majestat. ChmielAteny1755 I II, 550.

3. »wyrocznia pogańska«: Błagálnia/ Oraculum [...] Propitiatorium vulgò. Kn 33. Błágalniá, Oracle. KulUszDyk 7.