Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1745

Formy: bezok. admirować; ~ cz. ter. lp 3. os. admiruje; lm 1. os. admirujemy; ~ cz. prze. lp m 3. os. admirował; ~ im. wsp. admirując

Etymologia: <łac. admirari>

Znaczenia:

»podziwiać, wielbić«:

Rekcja: kogo, co || zd.

Konfrontowano czas wpuszczenia Szczuki, z czasem ználezienia, ádmirowano, że żył lat 267. iáko pisze Gesnerus, Jonstonus, y inni. ChmielAteny1745 I 528. CZłowiek u Grekow zowie się Microcosmus, to iest Mały swiat; że co w Wielkiey swiátá admiruięmy Fabryce, to w małey Człeká znáydujęmy strukturze. ChmielAteny1745 I 581. Ktorego [zmarłego królewicza] w utwierdzonych rostropnym y sprawiedliwym Panowaniem Prawach, nie przestáie adorować y admirować Rzeczpospolita. DanOstSwada IV, 46. [...] daycie łáskawe Niebá, áby Swiát Sármácki Rzymskich wenerował Honoryuszow, Trojanskich uznał Hektorow, Senat cum stupore porádnych słuchał Konsow, poważnych Kátonow, wymownych admirował Tulliuszow: á co większa pro Artis et Focis certuiących widział Pompiliuszow. ChmielAteny II a4v. Frideryk ieszcze Pierwszy Cesarz admiruiąc tu Chłopiąt mnostwo, do fossy Zámkowey kazáł ich zwołać, ná 4 tysiące, daiąc każdemu pewne regały. ChmielAteny II 235. Cokolwiek Dictorum, Factorum, Swiát teráz admiruie, Grekow to wielki koncypowáł dowcip. ChmielAteny II 436.