Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1745

Formy: lp M. adorator; ~ lm D. adoratorów

Etymologia: <łac. adorator>

Znaczenia:

»wielbiciel, czciciel«: Obrácáyże wesoło oko ná ten znák, ktokolwiek iesteś tey Bogini [Wenus] ádorátor, á uznasz to, co lubo dáwne, ále práwdziwe oraculum niesie: amor omnia vincit. DanOstSwada II, 6. Częstokroć ma upodobanie amantka utrzymywać kawalera podejrzliwość przez znaczną liczbę adoratorów. RadziwUKonDoś 80. Z natury dziwnie dobrą i dyskretną być lubi (Chloryda), a tak ostre teraz dla swych adoratorów pokazuje resentymenta. ZatPrzydDoś 118.