Słownik XVII wieku

Słowniki:
L (bez cyt.), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1665-1683

Formy: bezok. adresować; ~ cz. ter. lp 1. os. adresuję; lm 3. os. adresują; ~ cz. prze. lp m 1. os. adresowałem; ż 3. os. adresowała; lm mos 1. os. adresowaliśmy; ~ im. wsp. adresując

Etymologia: <fr. adresser>

Znaczenia:

1. »kierować pisząc adres na liście, piśmie, przesyłce«:

Rekcja: co; do kogo

Do kogo ja listy moje mam adresować, żeby dochodziły rąk Wci serca mego. SobJListy 191. Niesekretna płeć mniey ostroznie wydała się listami, ktore adresowała do pierwszego Konsyliarza Króla Szwedzkiego Pipera. OtwFDzieje 91. Odesłałem gotowemi Tynfow 37. Złotych y groszy 4. ktore pndze odressowano naręce P[ana] Poczmaystra zeby oddał Zelmanowi. SapADiar 72.

2. »posyłać, wysyłać; przeznaczać«:

Rekcja: kogo, co; komu // do kogo

Nieuk, ale majętny szlachcic z pod Lublina, Radzi się mnie, mający jedynego syna, Gdzieby go adresować. PotFraszBrück I 301. Z obligacy Im Pa Starosty Bobruyskiego adresowałem Umyslnego do Rygi do Im X Łyskowskiego. SapADiar 260. Uniżono Wm Panu adresuię veneracyą. MikSil 206v.