Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: *ADZIAMUGŁAN || *ADZIAMUGŁANIN, *ADZAMOGŁAN || *ADZAMOGŁANIN, *ADZAMUGLAN

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1633

Formy: lm M. uż. osob. adziamugłani // adzamogłani // adzamuglani; D. adziamugłan // adzamogłan; B. uż. nosob. adzamugle

Etymologia: <tur. aǯami oġlan 'wychowanek janczarów'>

Znaczenia:

»żołnierz turecki rekrutowany spośród dzieci podbitych krajów«: Tu Spáphiy lekkomyślny z Dzidą się wesoło/ Wynioższy przed innymi Pierwsze trzyma czoło: Ktoremu z dzięsięcinney Adziámugłan zgraie/ Snuiąc się źartkim táńcem posiłku dodaie. TwarSLeg 18. Zołnierz konny, alias Szłáchcic Turecki, Adziamugłáni z dziesięcin Europskich, z ktorych obieráią potym Spahye, y Iáńczáry. TwarSLeg 18. On [Soliman] z europskich dziesięcin pierwszy adzamugle [!] obrócił na janczary i wojskowe cugle twardo ujął niekarze. TwarSLegK 135. Skąd adzamuglani i co ich za delekt – w Punkcie V. TwarSLegK 135 marg.. Tam [w ogrodzie] widzieć adzamogłan zgraje dziesięcinnych, których z ręku rodziców wydarszy, niewinnych, na tamte pierwej cesarz obraca posługi, aniż między janczarów popisze ich rugi. TwarSLegK 140. Adziamugłani: ludzie zdziesięciu Europeyskich wybrani z ktorych bywaią Ianczarowie. JaśDict 104.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ :

Znaczenia niepewne:

: