Słownik XVII wieku

Słowniki:
Kn, L (XVII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621-1643

Formy: lp M. błotnik; B. uż. żyw. błotnik // błotnika

Znaczenia:

1. »zbiornik błota, dół z błotem wykorzystywany w gospodarstwie wiejskim«: Błotnik mieć trzebá przy Owczárniey, áby się nim krzepiły y posiláły, tak dla motelic iáko że się dobrze przytym spráwuią Owce. HaurEk 31.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ błotnik solny: Błotniká solne[go] przysposobić, dla Owiec, krochmal robić. HaurEk 113.

2. »osoba zajmująca się oczyszczaniem ulic z błota«: BOUER [...] BŁOTNIK, Karownik, co ulicę czyści y błoto wywozi z miasta. DanKolaDyk I, 216.

3. »drapieżna ryba z rodziny tuńczykowatych, o długości ciała do 3 m., jadalna, występująca w Morzu Śródziemnym i Oceanie Atlantyckim; Thunnus thynnus«: Tunczyk rybá morska [...] Bágnik et Błotnik [...] Thunnus vel thynnus. Kn 1164.