Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BŁAM, *BLAM, *BŁOM

Słowniki:
SStp, SXVI (błan), Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują

Formy: lp M. błam; D. blama // błoma; błamu; B. uż. nżyw. błam

Etymologia: <niem. Flamme 'kawał skóry'>

Znaczenia:

»określonej miary sztuka futra z całego zwierzęcia, zwykle składana we dwie poły«: Błam futrá. Pellium pretiosarum contextus. Kn 34. Błam Futra pupkow Sobolich, spod delieyki Czarny. ArchRadziw 46, 6. Dałem [...] Brzuszkow Popielicowych czwierc błoma. ArchRadziw 160, 26. Posyłam Wci [...] Futra szlamowego lisiego błam nieszpetny. SobJListy 168. Wziąłem Błam futra szlamowego za z 70. KunReg 98v. Dziecięc talierow Bitych tylo odebrałem y czombrow puł Blama. KunReg 98v.

● Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa: ● Inszy błam, a insza opucha. PotFraszBrück I 78.

◼ Przenośnie: ◼ Siedzisz, gdzieś się urodzieł, áni cię wiátr wywiał, Nie dziw: żeś też z lisem swym, w iámie opárszywiał W błam, do futrá, nie uydziesz? wiesz co tákiem robią? Ze psiemi ie skorámi, ná irchę oskrobią. PotPocz 107.