Słownik XVII wieku

Słowniki:
SWil, SJP notują
SStp (?), SXVI (?), Kn, T (?), L (?), SW (?) nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1606

Formy: lp M. dezolacja; B. dezolacją; ~ lm M. dezolacje

Etymologia: <łac. desolatio>

Znaczenia:

»spustoszenie, zniszczenie, ruina«: A jakoż się tu ma co dobrego dziać na świecie, jako Bóg nie ma karać świata, kiedy się w domu Bożym i stróżach jego dóbr kościelnych taka dezolacja dzieje, skądby miała sine scandalo światłość świecić? DyskSzlachCz II 448. Iechał potym krol oglądac Wieden y desolacyią iego. PasPam 264. Dezolacje zaś które w dobywaniu FOrtec dzieją się przez Bombardowania, naprzykład stu kamienic, a dajmy i tysiąca lub więcej, to tyleż Pan BÓG Gospodarzy albo Dziedziców owych kamienic, ową ruiną karze, ubogich zaś ludzi, którzy obalin rudera rozwozić będą, i potym naprawiać i reparować, nie tysiąc z podłej kondycyj, do Fortuny pracą rąk poprzychodzi, i tak unius divitis corruptio est plurium pauperum (że tak rzekę) generatio. GarczAnat 156.