Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: ŚWIĘTOKRADCA, ŚWIĘTOKRADŹCA, ŚWIĘTOKRADZCA, ŚWIĘTOKRAJCA

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1612

Formy:

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiNátychmiast záćmiłá sie komorá/ y głos dziwnie strászliwy był słyszány: Wstań/ wstań/ świętokradźco/ odzieráczu Chrystusow/ y zábiiáczu vbogich/ podź á weźmi odzienie. ZwierPrzykład 80. [...] przed Pánem Bogiem oświádczam y rozgrzeszam/ prosząc was ták wielekroć/ żeby sie żaden z was do wiesczkow/ y czárownikow nie vdawał/ áni ich o iákąkolwiek rzecz/ spráwę/ y chorobę pytał/ ktoryby ábowiem popełnił ten grzech/ niech wie/ że záraz nánim łáska krztu ginie/ y nátychmiast pogáninem/ y świętokradzcą stáie sie [...]. SpInZąbMłot 265. Tám ręce wznoszącego/ w tenże czás mownego Dopiero/ łáski náwet dármo proszącego/ Morduią świętokráyce [...]. OvŻebrMet 268. Gdy iednak sam zá zdrowie Krolewskie pił do swego Brata, ledwie co do ust Kielich przyłożył, zaraz od siebie odchodzić, y na zięmię upadać począł, przypadli Panowie chcąc mdleiącego ratować, aż ći iakoaś straszna poczwara tam weszła, czym przestraszeni wszyscy ućiekać poczęli, á w tym też straszydło do świętokradce przystąpiwszy szyię zákręćiło y strasznie zadusiło. KołTron 183.