W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 16.04.2024
*CUG rzecz. m
Słowniki:
SStp (cug, cog, cok), SWil (cug), SW (cug), SJP (cug) notują
SXVI (?), Kn (?), T (?), L (?) nie notują
Formy: lp B. uż. nżyw. cug; Ms. cugu; ~ lm M. uż. nosob. cugi; D. cugów
Etymologia: <niem. Zug>
Znaczenia:
»zaprzęg wielokonny składający się z koni jednej maści«: Nienowina to krolom tego Swiata W pomyslnym szczęsciu przepędziwszy Lata Stracic koronę orac wołęm w pługu Albo karetę ciągnąc z Szkapą w cugu. PasPam 110. Wielu mu [sc. królowi] nadano podarunkow karet, Cugow, Obiciow, Sreber y roznych Splendorow. PasPam 233v. IVż przed dwiemá Niedźielámi iáko wyszły z Dreżná do Polski Cugi y Bágáźie Naiáśnieyszego Krolá I. M. [...]. AwDrez 1. WYiáchawszy N. Krol I. M. Pan N. M. z Bierzow, 11. Martij rozsadzonymi cugámi, 17 ejusdem w Wárszáwie szczęśliwie stánał [...]. GazWarsz 1701 21V 1 nlb. Kupiłem tedy zaraz u brata mego pułkownika cug piękny karych koni, barwy piękne posporządzałem i tak, dobrze oporządziwszy się, pojechałem na Wielkanoc do Pobikrów. MatDiar 362.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: SPas