W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 19.07.2019
BUZOWAĆ czas. ndk
Słowniki:
L (XVII-XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1681
Formy: bezok. buzować; ~ cz. ter. lp 3. os. buzuje; ~ cz. prze. lp m 3. os. buzował; ż 3. os. buzowała; ~ im. wsp. buzując
Etymologia: <wł. far buzzo 'gniewać się na kogo'>
Znaczenia:
»łajać, fukać na kogo, wymyślać komu«:
Rekcja: kogo; o co
Choć widział Pan nász niewiernego Tomaszá, poddánego nie chętnego, niechciał záraz gorąco nástępować, o nie dowiárstwo buzowáć, [...]. Ale Christus czynił przez innych uymował, i łágodził Tomaszá, perswázyámi drugich przyciągał, instukcyami kruszył. MłodzKaz I, 32. Pyta tá białagłowá [odźwierna Kajfasza] Piotrá nie łáiąc go, nie buzuiąc, ále bárzo łáskáwie [kim jest]. MłodzKaz II, 114. Zsyłał na nie [Melissę] rozmayitych Zakonnikow, ale ona ich buzowała, na pytanie ich ani odpowiedała, nie dając Sobie nic o duszy mowiuc y ta była przyczyna ze Ociec ode dnia do dnia stracenie iey zwłaczał. HistŚwież 506. Mowili w tenczas [Bracia] po chebraysku z soba Nie rozumieiąc o moim ięzyku Gdym ich buzował. ChrośJóz1745 R7v.
Związki frazeologiczne: buzować klawę (sz. zm.):
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: WM