W TRAKCIE OPRACOWANIA
Data ostatniej modyfikacji: 05.11.2019
Warianty fonetyczne:
BURDZIUK,
BURDIUK,
*BURDZIADEK
Słowniki:
T (
burdziuk),
L (
burdziuk; XVIII),
SWil (
burdziuk),
SW (
burdziuk, burdiuh, bardziak) notują
SStp,
SXVI,
Kn,
SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1638
Etymologia: <
rus. burdjuk>
Znaczenia: »naczynie zwykle skórzane, bukłak, w którym wożono wino, wodę«: Burdiuk podrozny. ArchRadziw 1638 176, 10.
Santukow Burdziadkow y roznych Tureckich specyałow co tego nawy rzucano w błota w Rzeki komu iuz konie ustawały. PasPam 268v.
A ieśli chcesz więcey o tym wiedzieć Mieście, to ci enarro, że po Hebráysku zowie się DAMMESEC to iest wór krwie albo winá czerwonego, po Grecku tákże effertur terminem znáczącym vter vini, aliàs worek, álbo burdiuk winá, że ma wyśmienite y obfite winnice. ChmielAteny II 509.
Pieszych ludzi nosi wodę w skurzánych kozich burdziukach ná 30. tysięcy [w Egipcie]. ChmielAteny II 651.
Burdziuk, g. [burdziuk]a. lederner Schlauch. un bouc, un outre pour y mettre quelque liqueur. T III 89.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]