Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: DYSYDENCKI, DYSSYDENCKI

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1728

Formy: lm M. nmos dysydenckie // dyssydenckie

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiPo exekucyi tego dekretu poczęły były dyssydenckie w religii potencye nieznośnie zgrzytać, i król angielski, elektor i książe Hanowerski dawał skargom Toruńczanów protekcye i directe opponował się przy nich; Brandeburczyk zaś jeszcze nie aperte, ale skrycie fomentował cara moskiewskiego, żeby junctis viribus z nim ujął się, tak o kościół odebrany lutrom w Toruniu, jako i o gubienie ludzi tamtecznego magistratu. OtwFDziejeCzech 344. Wpadła zatem i Austrii, i Francji ta opinia, że te obiedwie dysydenckie potencje umyśliły jaki wielki projekt in imperio uczynić, a jak pospolicie mówiono, aby korona cesarska i dysydentom elektorom alternatą z katolickimi mogła się dostawać. MatDiar I, 716.