Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: MIĘTUS, MIENTUS, MIĘNTUS

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1612

Formy:

Znaczenia:

hasło w opracowaniu - nie podano jeszcze definicjiDobra żono/ zá co dáiećie tę szcżukę/ tego ieśiotrá/ łososiá/ kárpia/ kłeszcżá/ Sędacżá/ Sumá/ węgorzá/ mięntusá/ pstrągá. VolcDial 39v. Nauczy nas po grecku, jako i sam, gadać. Juny, śliże i świerszcze, mientusy i raki, Będą u nas na stole za zacne przysmaki, Choć tego zakazano. WitPierKontr 330. Jeszcze do tego czasa tam z tego miętusa w Gardeju ości, jako choiny jakie. SzemTorBad 314. MIĘTUSY I to ryby, z wielkimi głowami miętusy, Czarne, właśnie jakoby piekielne pokusy, A oni się od chłopa z kosza wyrywają, Aby je kto do łaźnie prowadził, wołają. PrzetObBar I 397.