W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 05.06.2018
ALIANS rzecz. m
Słowniki:
T (alians), L (alians; XVIII), SWil (aljans), SW (aljans), SJP (alians) notują
SStp, SXVI, Kn nie notują
Formy: lp M. alians; N. aliansem; ~ lm B. uż. nosob. alianse
Etymologia: <fr. alliance>
Znaczenia:
»umowa miedzy państwami, mężami stanu w celu wzajemnej pomocy wojskowej, politycznej, przymierze, sojusz, porozumienie; połączenie, zjednoczenie«: Roku 658 [...] Mahuvias [...] z Konstansem Cásarzem [!] záwarł allianse. ChmielAteny II 719. Alians, Aliansa, Aliansya. Bündniß, Alliance. aliance, ligue. Ścisłym aliansem złączony. T III 5.
Ustabilizowane połączenia wyrazowe: z kim uczynić alianse: Kray ich osiadły były dwá Národy, Rossi albo Roxi y Alani, ktore oba ták ścisłe z sobą uczyniły allianse, że się wráz názwali ROXOLANOS. ChmielAteny II 423.
Związki frazeologiczne: z kim zabrać alianse »sprzymierzyć się z kim«: Zniemi [Saracenami] zábrawszy Alianse, Grekow precz wyrugowáli [Egipcjanie], ich Wodza Kalifę sobie obráli za Krola. ChmielAteny II 727.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz ALIANCYJA, ALIANSA.
Autorka: BR-K