ZALĄŻEK ARTYKUŁU HASŁOWEGO Data ostatniej modyfikacji: 21.04.2011
SZCZENIĘ rzecz. n
Słowniki:
SStp, Kn, Tpod: szczeniątko, L, SWil, SWpod: szczeniak, SJP notują
SXVI (?) nie notują
Formy: lp M. szczenię; B. szczenię; ~ lm M. szczenięta; D. szczeniąt; C. szczeniętom
Znaczenia:
»młode psa«: A Iezus rzekł iej: Dopuść się násycić pierwey dzieciom; boć nie iest dobra bráć chleb dzieciom, y miotáć szczeniętom. A oná odpowiedziáłá, y rzekłá mu: Tákci Pánie, ábowiem y szczeniętá iadáią z odrobin dziatek. NT Mk 7, 27-28. Bydlarz. Pomyka się też pies do bydła, na co trzeba naprzód przy wprawie szczeniąt mieć oko, bo stary się tego nie imie sam przez się, chyba od drugiego zepsowany. OstrorMyślTur 39. Ale jey JEzus rzekł: Niech się pierwej dzieci násycą: boć nie jest dobra bráć chleb dzieciom/ y miotáć szczeniętom. A oná odpowiedziáłá/ y rzekłá mu Ták PAnie! Wszákże y szczeniętá jadáją pod stołem z odrobin dziecinnych. BG Mk 7, 27. Szczenię/ Szczeniątko. Catulus [...] Szczenię spore [...]. Kn 1106. Dał Król JM. [Chrapowickiemu] szczenie charcząt po Szpilce charcicy do przechowania. ChrapDiar I 482. LEVRON [...] SZCZENIĘ charcię młode. DanKolaDyk II, 199. *Szczeniątko Szczenię [...]. T III 2242-2243.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz szczeniątko.
Autorka: MBM