Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: WĄGIER || WĘGIER

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1642

Formy: lp M. wągier; ~ lm M. uż. nosob. węgry

Znaczenia:

»gruczoł?«: Wągry/ węgry. Vari. unksztiray. SzyrDict 468. finnen węgry glandula. KusWeg D2v. Wągry, węgry, tache au visage comme lentilles. KulUszDyk 213.

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1654-1676

Formy: lm D. Węgrów; B. uż. osob. Węgrów

Znaczenia:

1. »człowiek pochodzący z Węgier«: Pan Rakocy podobnąsz szczęsliwoscią we cztery dziestu tysięcy węgrow, z multanami, kozakow zaciągnąwszy altero tanto. Wybrał się na czosnek do Polski. PasPam 52v. Konne Woysko Szpatierow [szpahierów] Tatarow y Węgrow Tekielego na nas obrocił. PasPam 260.

2. »rodzaj oddziału zbrojnego tworzącego gwardię przyboczną«: Miał także ten zaszczyt, że oprócz garnizonu gwardii pieszej koronnej, zwykle trybunałom asystującego, przydano do jego asystencji kilkadziesiąt piechoty z regimentu buławy polnej koronnej; prócz tego żołnierstwa komputowego miał swoją dragonią nadworną, paradnie umundurowaną, i chorągiew węgrów Potockiego, starosty tłomackiego, nadworną. KitPam 61.

3. »wino pochodzące z Węgier«: Słodkich im ze Włoch win nie niosły muły, Nie znali węgrów, symonów, rywuły, Pragnienie wodą śmierzyli stokową, Czaszą bukową. MorszAUtwKuk 162.