Słownik XVII wieku

Słowniki:
T, L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1638

Formy: lp M. brukiew; D. brukwie; N. brukwią

Etymologia: <niem. Bruke>

Znaczenia:

bot. »dwuletnia roślina okopowa z rodziny krzyżowych; Brassica napus rapifera; także gruby korzeń tej rośliny, bardzo rozpowszechniony jako pokarm ludzi i zwierząt«: Brukwie na Wysadki y do Kuchni iest wszystkiey dobrey [...] Kopa 1. ArchRadziw 1638 309, 8. Ogród przeciwko bramy nad jeziorem w pół kapustą, w pół brukwią i jarmażem zasadzony. InwChełm 57. Brukiew, f. eine Kohl=Rübe. chou rave. T III 80.