W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 25.02.2019
FRANT rzecz. m
Słowniki:
L, SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI (?), Kn (?), T (?) nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1656-1688
Formy: lp M. frant; W. francie; ~ lm M. uż. osob. francia
Etymologia: <czes. Franta 'zdrobnienie od imienia František'>
Znaczenia:
»człowiek sprytny, filut, spryciarz«: Oni mieli znaki, lewe ręce chustką wiązane [...] Podniosę rękę z chustką y mowię wasz Az rzecze o francie nie nasz: Iedz sobie albo przeday się do nas. PasPam 203. Miałęm wyrostka Lesniewicza co mi konia powodował a frant był wielki. PasPam 238. Był ieden frant y mowię mu miły Bracie będziesz mi[ał] tynfa utrzy ze zadek tą kartą, chłop z wielką ochotą spuscił spodnie ponewkę wytarł owemi awizami y cisnął do Motławy. PasPam 262-262v.
Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:
Przysłowia, sentencje, skrzydlate słowa: MOUCHER [...] FRANCUSKIM przysłowiem mowiemy [...] Il ne se mouche pas du pied. [...] Nie nogą sobie nos uciera frant bywalec nie dudek. DanKolaDyk II, 283.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autor: SPas