Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1621

Formy: lp B. uż. żyw. konfidenta; ~ lm D. konfidentów

Znaczenia:

»osoba zaufana, powiernik, zausznik; przyjaciel«: Do tego y záraz podał o sobie iásną suspicyą/ bo pobiwszy te Pogány/ nie do woyská násze[g]o/ ktore go ze wszytką konfidencyą ná pośiłek y dwudziestu piąći tyśięcy woyská iego/ iáko nam obiecował/ czekáło/ ále prosto z Pászportem Iego K. M. do Chocimá obroćił/ w kilku set tylko swych konfidentow [...]. SzembRelWej A-Av. Nazajutrz przysłał wojewoda podlaski pułkownika regimentu swego Lamara, konfidenta ojca mego, z oświadczeniem dobrej przyjaźni swojej i zapraszając ojca mego do siebie. MatDiar 84.