Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: *BREKLESZ, *BREKLEST, *BREKLESZT, *BRETLES

Słowniki:
L (XVII), SWil, SW notują
SStp, SXVI, Kn, T, SJP nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1628

Formy: lp D. bretlesu // breklestu; B. uż. nżyw. breklesz; W. brekleszu; ~ lm M. uż. nosob. brekleszty

Etymologia: <niem. Brack + Last?>

Znaczenia:

»rodzaj niskogatunkowego sukna«: Suknia białogłowska [z] zielonego bretlesu. InwŻurBęt 88. Przydziesz do sukiennice, kupczycy wołają: Czego chcesz, panie bracie, postawy rzucają, To masz przedni falendysz, to masz półszkarłacie, To lundys barzo dobry, to też breklesz macie. GenNisBad 22. Falandysz od Festu zwyczaynie karazyi, albo tesz breklestu Na kurty zazywano. PotWoj 56. Pánowie Sobolni, kłániaycie się Báránom, Axámicie, Karázyią szanuy [...] Báranie, postaremu się ty Sobolowi kłániay; Brekleszu, znay co falendysz. MłodzKaz IV, 237. Na utracyusza. [...] Nie moda po koralu na chłopcach brekleszty, I tych potym nie stanie, gdy przyjdzie do reszty. PotFraszBrück I 542.