Słownik XVII wieku

Znaczenia:

1. »wydobywać się, rozprzestrzeniać się w sposób gwałtowny; eksplodować, wybuchać«:

Rekcja: z czego; bez rekcji

Bucham/ vide Wybuchnąć. Kn 51. Albo-ć też miłość przyczynia farbiczki I z serca krwawie bucha na policzki? Ach, jakom szczęśliw, jeżeli rumieńca Nie dla inszego-ć przybyło młodzieńca! MorszAUtwKuk 268. Taka zaraza z piekielnej otchłani Bucha, której zwierz ani minie, ani Żywo przeleci ptak. MorszAUtwKuk 356.

2. »ciskać, miotać, wyrzucać«:

Rekcja: co, z czego, czym

Krwią bucha to miejsce, kędy nieszczęsny sęk, co tkwiał z drzewa, pod lewym ziebrem zjuszył w nim [jelonku] trzewa. MiasKZbiór 307. Przebog! zagaście ognie i pożogi, Ktore się w piersiach tak waszych zajmują, Że wam niedługo wezmą żywot drogi! Jako z siarczystej Etny wyskakują, Lub jakie bucha Wezuwijusz srogi Promienie, takie wam i serca psują. LubSPir 8-9.

*BUCHAJĄCY
im. przym. czyn.

Formy: lp B. ż buchającą

Znaczenia:

»ciskać, miotać, wyrzucać«: Chimerę troykształtną/ á ogień z paszczęki bucháiącą/ bayki wspomináią. BirkRus 27.

[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]