Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: BURKATELA, BROKATELLA, *BRUKATELA

Słowniki:
L (XVIII), SWil, SW, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1641-1653

Formy: lp M. brokatella // burkatela; D. brukateli; B. brokatelę; N. burkatelą

Etymologia: <wł. brocatello>

Znaczenia:

1. »rodzaj ciężkiej tkaniny, przetykanej jedwabiem, brokat«: Reliqua o com pisał, pilnie przypominam. Utpote: Kroczaka do pola, Wacek, Brokatellę, Capitulę Chocką, Peruki Pannie Siestrze. OpalKListy 80. Pisze mi Pan Vberty [...] ze iusz Brokatella [mo]ia staneła w Krakowie. OpalKListy 88. Brukatelÿ atłasoweÿ pstreÿ łokci 20 ÿ czwiercz. ArchRadziw 140, 8. Obicia axamitnego Karmazynowego z Zieloną burkatelą mieszany, wszytkich bretow szesnascie. ArchRadziw 176, 45. O czymże Polska myśli i we dnie i w nocy? Żeby sześć zaprzęgano koni do karocy; Żeby srebrem pachołkow od głowy do stopy, Sługi odziać koralem, burkatelą stropy. PotFraszBrück II 147.

2. »tkanina lniano-bawełniana, barchan«: Burkatelá, le bouracan. KulUszDyk 11.