Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp (w in. zn.), SXVI, Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują

Formy: lp M. brodacz; B. uż. żyw. brodacza

Znaczenia:

1. »człowiek noszący brodę, brodaty«: Brodáty/ brodacz/ Barbatus, et barbatulus [...] Barbiger, Lucr. Multibarbus, Apul. Hircosus [...]. Kn 45. Brodáty/ brodacz. Barbatus. Barzdobos/ barzdzius. SzyrDict 22. POIL [...] BRODA [...] Qui a bien du poil. Pilosus, a, um. Cic. Brodaty obrosły zárosły kosmaty brodacz. DanKolaDyk II, 363.

2.zool. »ryba z rzędu okoniokształtnych, o jaskrawym ubarwieniu w czerwone pasy, dostarczająca bardzo smacznego mięsa, cenionego już w starożytnej Grecji i Rzymie, barwena; Mullus«: [Cesarz Tyberiusz do swych przyjaciół] Záłożę sie/ że tego Brodaczá [rybę] ábo Apicyusz/ ábo Publius Octáuiusz kupi. WargRzym 37.