Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: HRABIA, GRABIA

Słowniki:
SStp (grabia), L, SWil, SW, SJP (hrabia) notują
SXVI (?), Kn (?), T (?) nie notują

Formy: lp M. hrabia // grabia; D. hrabie // grabie; C. hrabi; N. grabią

Etymologia: <czes. hrabe, z niem. Graf>

Znaczenia:

»osoba nosząca tytuł arystokratyczny, pośredni między baronem a margrabią«: Przede mną dniem jednym wyjachał sługa hrabie z Górki; jednak król nie chciał się zaraz rezolwować, aż naradziwszy się dostatecznie. GórnDzieje 221. Sławne nakoniec grabia odnosi zwycięstwo Przez zwykłą dzielność swoję, niezrównane męstwo. ArKochOrlCz III 253. Nazajutrz w dzień niedzielny, za wczorajszą pociechę Panu Bogu dziękując, Te Deum laudamus po wszystkich kościołach śpiewano, a hrabia de Tampyr (albo jak się pospolicie mówi Dampire) polny hetman cesarski z posłami do wojska przyjechał. DembPrzew 23. Deklaracyia Łaski Ik MSCi tak obywatelom Woiewodztw [...] Iako tez urodzonemu Ierzemu Lubomirskiemu na Wisniczu y Iarosławiu Hrabi dana. PasPam 207. DO JEGOMOŚCI PANA GRABIE Zawstydziłeś, panie mój, wielkiego rodzica, Grabią w Niemcech z polskiego zostawszy szlachcica. Za co cię śmierć, choć ludzi hańbi, nie ozdabia, Nowym uczci honorem, boć rzeką: margrabia. Kiedy śmierć ogrodnika równa z królewicem, Cóż ci po tym było mrzeć grabią, nie szlachcicem? PotFrasz1Kuk II 78.