Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp, Kn, T, L, SWil, SW, SJP notują
SXVI (?) nie notują

Formy: lp D. złotogłowu; B. uż. nżyw. złotogłów; N. złotogłowem; Ms. złotogłowie

Znaczenia:

»droga tkanina przetykana złotymi nićmi«: Z tych posłow moskiewskich iest nieiáki Selikom człowiek stáry/ bywał kił ká rázy w poselstwie: przytym kilká osob w złotogłowie świetno/ dla ktorych bánkiet ná niedzielę przyszłą gotuią. BielDiar Cv. Jakom powiedział, jechał on rycerz, sam strojny I na koniu przybranem pyszno, wszytek zbrojny. Z niem zdradliwa Orgilla pospołu jechała, Która się była w modry złotogłów ubrała; Przy niem szli dwaj lokaje, którzy mu służyli, I jeden szyszak za niem, drugi tarcz nosili, Chcąc się pięknie w gonitwie w Damaszku ukazać, Pewien, że go tak miano tem więcej poważać. ArKochOrlCz I 359. Tu szłá káretá Cesárska kosztowna w sześć koni wronych Turskich barzo cudnych/ ẃszytká miásto żelázá od złotá/ złotogłowem przednim pokryta/ gałki złote y ná wierzchu y w oknách/ szory tákże od złotá y vzdy/ szło koło niey iákoby Lokáiow sto/ piękne od złotogłowu vbránych z iáncżárkámi złoćistemi y z dźidámi trzćiniánemi ostro zákowánemi [...]. StarWyp C4. Potym P. Szczodrowski Pułkownik Polski/ Rotmistrz ná ten czás I. M. P. Woiewody/ ná koniu Tureckim białym w brod fárbowánym/ ceny wysokiey: śiodło czáprág háftowány złotem y srebrem/ ná ktorym mieśiączki máłe srebrne złoćiste: vbrány sam w złotogłow Perski/ z skrzydłem białym ná plecách: czapká złotogłowowa sobola/ przy ktorey pioro żorawie bárzo piękne/ y zaponá z kámieńmi/ máiąc z obu stron przy sobie dwoch paikow po Turecku vbránych/ ktorzy sie puślisk trzymáli/ y śiekierki długie ná rámionách nieśli. WjazdPar a4. Dawał iey [wydrze] pokawałku a ona iadła nieiedząc na owym złotogłowie. PasPam 255. Od sztuki Złotogłowu rożnego, y wszelakiego gatunku, zł: 10. InsWybCła 132.