Słownik XVII wieku

Słowniki:
SWil, SJP notują
SStp, SXVI, Kn, T, L, SW nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1618

Formy: lp B. uż. nżyw. koturn; ~ lm Ms. koturnach

Etymologia: <łac. cothurnus, z gr. kothornos>

Znaczenia:

zwykle w lm. »obuwie na wysokich podeszwach, sztucznie podwyższające wzrost, noszone przez aktorów w teatrach starożytnej Grecji i Rzymu.«: Jáko ná Scenie [...] Leśne [...] widamy Boginie/ W pięknych koturnách/ krotko vkasáne/ A káżda ná wiatr wárkocze rozwinie/ Ták się te zdáły [nimfy]. TasKochGoff 454-5. Co wiátrom słowá/ y głuchym tym cieniom Dáiesz/ Nieinny umysł chcąc odmienić/ Iuż ktorymem ia z młodości płomieniom/ Nie dáłá w mężne serce się wkorzenić. Nie dam ná wieki. A ty mow kámieniom/ Byś chciał y wszytek Phlegeton wypienic/ Iuż złoty Kothurn zázuwszy zá nogi/ zemną o wstydzie/ dáley dáley drogi. TwarSDaf 111. Nereusz z Trytonami Swoy koturn Spokoyny zastanowi ponikom. DrobOpow 192.