Słownik XVII wieku

Warianty fonetyczne: KURDWAN, KURDYBAN

Słowniki:
SStp (indeks), SXVI, Kn, T, L (XVII), SWil, SW, SJP notują

Formy: lp M. kurdwan // kurdyban; D. kurdwanu; B. uż. nżyw. kurdwan; N. kurdybanem // kurdwanem; kurdwanym

Etymologia: <hiszp. Cordoba 'miasto w Hiszpanii'>

Znaczenia:

1. »rodzaj drogiej skóry wyprawnej«: Krawcy ktorzy iedwabne rzeczy robią: toż Szwiec, co szafianem y kurdybanem robi. VolLeg III 53. Kurdwan/ rzęmień/ skóra. Kn 337. Kurdwan rzemień/ Skura Pellis haedi bene expolita et colorata. SzyrDict 143. CHEVROTIN [Pean de chevreau préparée.] Pellicula hoedina, f. Cicer. KOZŁOWA Skorka wyprawna, Kurdwan. DanKolaDyk .

2.bot. »roślina, kurdybanek, bluszczyk ziemny«: Wziąć [...] Ostrożek/ Kurdwánu/ po gárści. SyrZiel 250. Wrzodom [...] z slazem/ y z Kurdwánem w wodzie wárzon [trank] y wymywáiąc nim/ bárzo służy. SyrZiel 307. Kurdwan/ Bylicá/ Poley [...] po gárści káżdego biorąc/ w winie warzyć. SyrZiel 613. Biorą Kurdwan [...] Przywrot/ Przesłkę/ Pozimkowe ziele [...] po rowney części káżdego. SyrZiel 614. O Blusczu ziemnym/ ktory Kunratem ábo Kurdwanym też zowiemy/ áczby się tu zdáło przytych inych Blusczách pisáć. Ale [...] do własnego mieyscá odłożylismy go. SyrZiel 889. Bluszcz poziemny/ brzesztan/ kurdwan. Kn 36. Kurdwan/ ziélé. v. Bluszcz ṕoziemny. Kn 337.