W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 16.02.2024
MARKOTNIE, MARKOTNO przysł.
Słowniki:
SXVI (markotno), Kn (markotno), T (markotnie, markotno), L (markotnie, markotno; XVII-XVIII), SWil (markotnie, markotno), SW (markotnie, markotno), SJP (markotnie, markotno) notują
SStp nie notują
Formy: st. równy markotnie; markotno; ~ st. wyższy markotniej; ~ st. najwyższy najmarkotniej
Znaczenia:
»gniewnie, z niezadowoleniem«: Markotnie, Markotno, adv. verdrießlich. de mauvaise humeur. § markotno robi. T III 791. Za pozwoleniem, rzekł. A Wc. Pan dokąd? krotkom mu odpowiedział, do Lipska, a niechcąc z nim mowić, pokazałem mu markotną minę. Lecz im więcey markotniey patrzałem, tym więcey mi przyiaźni oświadczał. GelSzymańListy 8.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
MARKOTNO
w funkcji predykatywnej
Formy:
Znaczenia:
»(komuś) jest smutno, przykro; ktoś jest niezadowolony, gniewny«: Co nam barziej markotno, barzo nas to boli, Że się człowiek i najeść nie może po woli. SynMinKontr 212. Xiędzu iuż márkotno z niem było/ y ofuknie go/ mowiąc. Coż plećiesz. Chłop/ opałki/ koszałki/ kobiałki. FraszNow D2v. Márkotno mi. Niémiło mi. Gniewno mi ná co/ ná kogo. Aegrè, molestè, iniquo anio fero: grauiter accipio: grauiter & acerbè fero: Angor exspectatione […] Iniquissimè fero […] Indignè fero […] Ingratè fero […] Indignanter fero […]. Kn 389. Nie wiedząc ia tey ich polityki markotno mi było myslę sobie, co za moda zapraszać kogo na kolana y na dupę a ieszczem niewiedział co to iest ta biłługa. PasPam 164. W ostátku (tálerow/ ottow/ tynfow/ czerwonych złotych) nie wspominám/ wyszyple się co przepiiesz/ stráćisz dla nieszczęsnych ámorow/ á naymárkotniey/ kiedy ieszcze bez pożytku/ ássekuruię żebyś nie tylko Zonę/ ále kilka ich (gdyby się godźiło po Turecku) mogł tym wyżywić/ á to wszytko przepádnie/ y skorupeczki/ y niteczki z tego nie wroći się do domu ná zad. GorzWol 45. Aleć mi naymárkotniey ná owych Dźiádow Wdowcow (bo y Wdowcom/ słuszna żeby się tey Láciny dostáło) co mu trunna z oczu/ á z twarzy kośnica pátrzy á postáremu niechże przyidźie do konwersacyey/ asz Dźiaduś korwety/ figle stroi/ iák ow w osmnastu lat. GorzWol 77. Márkotno się uczyniło Arcybiskupowi, ktory Teologią dobrze rozumiał, że Krol w materyach iey ták lekkie czynił sobie dystynkcye. PotulHist 199. IEżelić świát płáći zá pracą, bądźże czym pilnieyszym: ieżelić iednák nie płáći, álbo zapłátę zátrzimawa, odmawia, álbo tylko ná poły płáći, álbo do tego złorzeczy, spráwuy śię tákże. Miáłoćby w prawdźie bydź słusznie márkotno ná niewdźięczność, lecz porucz to BOgu, on umie dáry rozdawáć, i nadgradzáć. ArnKośnMąd 57 nlb. Pokim niewiedział intencyey Sułtańskiey przyznam się Kisler-Ago, że mi srodze markotno było, iżeś powagę y honor swoy, ktory rowno z moim niczyiey władzy nie podpada, tylko samego Sułtana; poddał pod sąd Wezyrski. DembowAProb 29v. Lepiey karmić po Psiarniach psow rożne rodzaie, Zebrakowi dać krąmkę markotno się zdaie. DrużZbiór 83. markotno mi. ich bin verdrießlich. je suis fâché; je me fâche. § markotno mi na niego; markotno mu, że to ma robić. T III 791. To prawda, że czlowiekowi cnotliwemu markotno patrzyć na to, że ci durniowie są w szacunku i poważaniu o osób naygodnieyszych: ale cóż robić? tak to zawsze na swiecie bywało [...]. WłodekNauki 274-275.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: RB