Data ostatniej modyfikacji: 24.08.2014
*DEPRES rzecz. m
Warianty fonetyczne: *DEPRES, DEPRESZ
Słowniki:
L (depress; XVII), SWil (depres), SW (depres) notują
SStp, SXVI, Kn, T, SJP nie notują
Najwcześniejsze poświadczenie: 1612
Formy: lp M. depresz; D. depresu; N. depresem
Etymologia: <może z łac. depressus 'przytłumiony'; może z fr. >
Znaczenia:
muz. »struna wydająca ton opadający, tu o głosie«: Ale poczet Bachusów mija, gdzie się sieką, woląc skoczyć ku górze kapreolę leką i galardę okrągłym wieść z panienką kołem, a drudzy wywracają węgierskie za stołem, bo wszyscy Bachusowej szkoły zwolennicy: ten gładkiej, ów kurowej dzierży się śklenicy, aż ten usnął, owego do domu prowadzą, a ledwie mu stawiajac nogi wszyscy radzą. Temu kozieł za uchem z długim bąkiem wrzeszczy, a on mu przedrzeźniając, depresem swym trzeszczy; ten też kędyś wrócił część, dobrze że na stronie, a piesek go chędoży, siedząc na ogonie. MiasKZbiór 341-342. Niewiem ktora ich [psy mysliwskie] Muzykálna Scholá/ Vczyłá tego vt, re, mi, fa, sol, la, Ze tak porząnnie głos miárkuią w Borze/ Iak w iákim Chorze. Iest Diszkánt z Bássem/ są średnie Tenory/ Iest flet rzewliwy/ iest y Depresz spory/ Są álty głośne/ dáne zgarł ták wiela/ Iedná Kápellá. KochProżnLir 323. Basistá by nayprzednieyszy, dyszkántem nie záśpiewa, niech każą dyszkáńciście bás trzymáć, depressu nie ma. MłodzKaz IV, 127.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Autorka: DA