W TRAKCIE OPRACOWANIA Data ostatniej modyfikacji: 12.12.2018
FAUNUS, *FAUN rzecz. m
Słowniki:
SXVI (faun, faunus), L (faun), SWil (faun), SW (faun), SJP (faun) notują
SStp, Kn, T nie notują
Formy: lp M. faunus; ~ lm M. uż. osob. faunowie; W. uż. osob. faunusowie // faunowie
Etymologia: <łac. faunus>
Znaczenia:
mit. »bóg pól i lasów«: Słuchajcież wy przynamniej leśni faunusowie, słuchajcie, skoczne drujdy, dzicy satyrowie. ChełHGwar [nlb. 15]. Faunowie leśni, Na fletach tam [przy pasterskich koszarach] trzcinianych proste grają pieśni O swych Amaryllidach. TwarSRytTur 132. Śniegi od mrozu w wieczność zatwardniałe, Lody w krysztalną postać skamieniałe, I wy, mieszkańcy lasów, faunowie, I co gonicie nimfy, satyrowie, Boginie gładkie, górne oready, Wodne najady i leśne dryjady, Jaskinie, których słońce nie dochodzi, Łożyska, w których zwierz się różny rodzi [...] Otwórzcie na mój lament uszy obie. MorszAUtwKuk 19. Owdzie pod gáiem smukłym Faunus wygolony z Przybránemi Dryády śpiewa, skacze, kleszcze Rękomá: tu Apollo rythmy składa wieszcze. DamKuligKról 28. Dwunożni Faunowie Dryády [...] gonią po dąbrowie. ChróśSRozFil 43.
[więcej cytatów w Korpusie Barokowym]
Patrz *faun.
Autorki: BR-K, MBM