Słownik XVII wieku

Słowniki:
SStp, SXVI, Kn, T, SWilpod: żytni, SW (żytni, żytny), SJP notują
L (?) nie notują

Formy: lp M. m żytny; ż żytna; D. m żytnego; B. ż żytną

Znaczenia:

»związany z żytem«: Przodkowie nászy stárzy/ poki báwełnynie mieli/ suchego do knotow firletki liścia vżywáli/ y ztąd Lychnidem/ to iest knotem/ ábo knotownicą/ názwáli Czárnuchę żytną/ ábo Kąkolnice/ niektorzy z poślednieyszych Ziołopisow/ chcą też mieć zá iednę z polnych firletek/ ále mym zdániem nie przystoynie/ gdyż firletki wszystkie prawdziwe/ purguią/ iáko Dyoskorydes y Orybasius świádczą. Tá Kąkolnicá naminiey. SyrZiel 577. Żytny r-zány. Siligineus panis [...]. Kn 1462. Chleb zgrochu pieką [...] Ale przecię pszęnnego lubo zytnego dostawano mi oSobliwie od Szlachty przysyłano. PasPam 64v. żytny, rzany Korn-, Rocken. de seigle. T III 3072.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ mąka żytna: mąka żytna T III 3072. ▲ chleb żytny: chleb żytny T III 3072. ▲ robak żytny (sz. zm.): żytny robak/ v. Robacy w żyćié. Kn 1462. robak żytny. Korn-Wurm. charenson, un insecte qui mange les grains T III 3072.

Związki nieprzyporządkowane do znaczeń:

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ czarnucha żytna »kąkol (?)«: Mowy vtráceniu iest wielkim rátunkiem: Wźiąć Dźięgielu/ Oleśniku/ źiela Zębnego/ ktore Piretrum Láćinnicy zowią: Czárnuchy/ Pieprzu/ Ruty/ bobrowego stroiu/ przetłukszy zgrubá/ to wszysto w máłe y w wąskie woreczki/ ná pálec wszerz/ násypáć/ przeszyć/ á po iednemu w vśćiech obrácáć. SyrZiel 91. czarnucha żytna. (pseudomelanthium) Raden, Radel ein Unkraut im Korn. barbeau, oeillet sauvage, mauvaise herbe qui gâte le blé. T III 175.