Słownik XVII wieku

Słowniki:
nie notują

Najwcześniejsze poświadczenie: 1656-1688

Formy: lp M. paragon; D. paragonu; B. uż. nżyw. paragon; N. paragonem; Ms. paragonie; ~ lm M. uż. nosob. paragony

Etymologia: <wł. paragone, z gr. para +agon; >

Znaczenia:

»porównanie, konkurowanie«: Miło Polakom wspomniec swego Czarnieckiego Chodkiewiczow, Mieleckich [...] więc z tymi wszystkiemi Nalezy Lanckoronskiem Paragon na ziemi. PasPam 274. Podobnym i szlachcionek siła paragonem Złociste manty z młodu sprawuje z ogonem. PotFrasz1Kuk II 333. On wnisc gotow z Titiuszem w boie Chociasz go niema ow y w paragonie. ChrośKon 465. Ná twoy wzrok Pánno uwielbiony Nie oprą się żadne prágony. ChrośLam I, 2. Zdárzy Bog, że twey Tarczy, aż do świátá skonu Nie przeymą Monárchowie w sławie, párágonu. PotPocz 44. Kto zdoła chrápliwym ięzykiem Z wdzięcznym się mieścić w paragon słowikiem. ChrośZbiór 207.

▲ Ustabilizowane połączenia wyrazowe: ▲ wchodzić z kim, czym w paragon (sz. zm.) »porównywać się«: Tamte podarunki z tym wchodzic niemogą w Paragan [!]. PasPam 80v. Rowny Rownego Lubi w Paragon niewchodzi Z orłęm Puchacz bo w cieniach pasie się y rodzi. PasPam 269v.