ESJP XVII i XVIII wieku

Notowanie w słownikach

Notowany w słownikach:
SStp (blekot, blegot), SXVI (blegot), Kn (blekot), T (blekot, blegot), L (blekot), SWil (blekot, blegot), SW (blekot, blegot), SJP (blekot)

Formy gramatyczne

liczba pojedyncza

	M.				blekot \|\| blegot
	D.				blekotu

Znaczenia

1. »człowiek mający wadę wymowy, jąkający się«

– Blegot niewymowcá/ Vide/ Wielomowność nie iest wymową. ManTobPhr 9.
– Blékot / momot/ prędkomowny / Atypus, qui male exprimit [...] Qui inexplanata est lingua. [...] Psellus siue Balbus qui literam vel syllabam pronuntiando praeterit. Kn 35.
– Momot/ vide/ Blékot/ Záiąkliwy. Kn 424.
– Niéwymawiáiący dobrzé/ nié wypráwnego ięzyká. Inexplanatâ linguâ homo, [...] v. Blékot 1. Kn 541.
– Blekot/ Atypus, i, g. m. stamler. DasHünDict Ppv.
– BREDOUILLEUR [...] BLEKOT momot prędkomowny. DanKolaDyk I, 229.
– Blegocę, Blegot, vid. Blekocę. T III 57.
– Blekot. Laller, Stammler, der die Worte verbeiszt. baragoüineux; un begue, brédoüilleur. T III 57.
– Momot, mamot, blekot. Stammler. brédoüilluer, bégaïeur. T III 856.

2. bot. »roślina trująca stosowana w medycynie: bieluń, Datura albo lulek, Hyoscyamus albo szalej, Cicuta«

– Blékot/ ziélé. vide Biélun. Kn 35.
– przyley [...] Cytryne cáłą subtelno pokráianą, Blekotu łotow pięc, Gałki Muszkátowey, Cynamonu subtelno utártych po ćwierci łotá. VadeMed 311-312.
– blekot ziele, vid. Bielun T III 57.

Więcej cytatów w Korpusie Barokowym

BLEKOT