ESJP XVII i XVIII wieku

Notowanie w słownikach

Notowany w słownikach:
SXVI, Kn, T, L (XVII-XVIII), SWil, SW, SJP

Nienotowany w słownikach:
SStp

Formy gramatyczne

liczba pojedyncza

liczba mnoga

liczba podwójna

B.

burcie

Etymologia

niem. Bord, Bort

Znaczenia

1. »brzeg, krawędź, bok jakiego przedmiotu, boczna ściana albo górna krawędź łodzi, okrętu, statku; ławka dla wioślarzy«

– Burtá/ burtnicá/ Transtra [...] Iuga. Kn 54.
– Burtámi zowią kráie bokow u státku wodnego: przy ktorych ci co wiosłámi ná nim robią, siedzą, przez wierzchy tych burt tymiż wiosłámi robiąc.o OvOtwWPrzem 452 marg.
– Burtámi zowią, obádwá boki galery. OvOtwWPrzem 585.
– Sposobów ratunku patrzamy, A mocno się burt rękami trzymamy, Bo trudno o swej władzy stanąć było, Gdyż nas tak morze gwałtownie nosiło. BorzNaw 138.
– Burtá/ plur. n. Juga, Labrum, Margo [...] die Querband im Schiff/ Bortrand eines jeden Dings. DasHünDict Pp iijj.

2. »przenośny płot, ustawiany w polu, spełniający funkcję zagrody dla owiec albo bydła«

– PARC de clayes (on l'on enferme la nuit le bétaie dans la campagne) [...] BURTA w polu na owce płoty ná bydło. DanKolaDyk II, 328.

3. »obszycie po brzegach, ozdobny galon, szamerunek«