– Iuz były wiatry owe co przeszkadzały szkutom ustały kiedy Trafty od Pala wychodziły. PasPam281.
– Niemcy ministrom do stołu przybiwszy języki, Potym przed każdym prochu nasuwszy ćwierć funta, Wetkną zapalonego odrobinę lunta; Każdy oczy z takiego umykając palu, Poł języka zostawić wolał przy szynalu. PotFraszBrück II380.
– Do kolcá haku LNM przywiążesz sznur drugi w łokci ośm y ták wystawisz Windę do bicia palow. SolArch17.
– Iachałem do Młyna nowo zaczętego [...] znalazłem robotnikow niemało zabijaiących pale na fundament. SapADiar136.
– Jak mogą, najbliższego łódź pędzą wiosłami. Tu jak staną bezpiecznie, toż go powodują I przy brzegu do pola za łeb przycumują. GośPosBar II454.
– W izbie [...] ława pod oknem długa, druga ława poprzeczna na palach. InwChełm80.
– Stołeczne miasto iest Wenecya zbudowáne ná palach: za ulice má kánáły wodne, przez ktore gundułámi się przewożą. BystrzInfGeogr F2v.
– Oycowie śś. Celle y Monástyr záłożyli; palámi ostáwili/ y Pieczárskim názwáli. KalCuda56.
2.
»zaostrzony słup, na który wbijano skazańca«
– Gdy sie tak Zaporozec, przed Poganstwem pisze Chodkiewicz Bernackiego zbiera Towarzysze A maiąc nakazdy dzien tey faryny Ience Pale nimi osadzac, kaze y szubience. PotWoj68.
– Nie iednego z tych u nas otaką swąwolą Albo ogniem pokarzą: albo palem Kolą. PotWoj185.
– Niech nie na Stronie: ale w mych oczach ci sprawce Giną: bo zesci3e głowę ucięli Brodace Wszytko mnie w brew: y większe otworzenie zalu. Na haku trzeba było, zboycy byc, y palu. PotWoj185.
– Smietana Iwąn, ktorego zabili na Pustym poliu z kaczmarzem Newczeszowskim, ktory na pal wbity iest z Iwanem Nesterakiem. AktaMusz31.
– O! komu serce przerazaią pale Kto na umysle cierpi ostre szpile Nie rozweseli y stoł Lukullowy Chanbą frasunkiem zaprzątnioney głowy. ChrośAm7-2.
– Przed tą chałupa chlewy dla bydła funditus obalone, tak kozły, jako i ściany na ziemi leżą, ale nie wszytko w nich drzewo i to na nic się nie godzące, chyba do palu. InwKal I447.
– Abráhám ná Ofiáre Bogu, Miał rznąć Syná? pokaże Báran mu się w głogu, Vwikłany zá rogi, z kąd prosto do palu, Zbáwiwszy Abráhámá serdecznego żalu. Prosto idzie ná ogień, miásto Izááká. PotPocz96.
