»odnoszący się do tureckiego sługi dworskiego lub miejskiego, gońca, posła, związany z takim sługą«
– Skarżył na jednego syna czauszowego, powiedając, że mu szpetnie nałajał. SaadiOtwSGul67.
– Czaus także Wezyrow rękę wprzod cáłuie/ Potym mu szczęśliwego przyiazdu winszuie Páná swego imieniem: życząc by záczętey Sstało się dosyć lidze/ y przyiáźni świętey. Czauszowá od Wezera Legácya. TwarSLeg58.
