»odnoszący się do Rumelii, pochodzący z Rumelii, wykonany w Rumelii«
– Tu się z boku mieszáią bitni Poddunáycy/ Owdzie Iunak Rumelski z Káwiskiemi bráńcy: Swoich pilen szeregow/ gdzie y Cárscy Máni/ W ktorym Węgrzy ordynku Wołosza Multáni. TwarSLeg19.
– Beglerbegow trzech iest naywyzszych w Páństwie Tureckim, Rumel ski, Natolski, y Gołetski: á máią większą powagę nád inne wszytkie Básze. TwarSLeg51.
– Czysmy w on czas Azyey ták wielkiey obłoku/ Y Rumelskim zástępom vstąpili kroku? TwarSLeg98.
– Tedy go [konia] dostawszy potym wezyr i we strój rumelski przybrawszy, ofiaruje książęciu; on pełen ochoty, waży nogi i szczero munsztuk pieni złoty. TwarSLegK232.
– Rumelska ferezyja, stare pod nią rysie, Sam je kołnierz wydaje, pamiętają, gdy się z Noem wiozły w korabiu, i nie dziw, że molem Przejedzone, pospołu z kołpakiem sobolem. PotFrasz4Kuk I2225-226.
– Dosiądzie [Jagiełło] pod Rumelskim siodłem cisawego konia bogato w rzędy złote stroionego I Hasło da wytrąbic [...]. DrobOpow108.
– [...] wten czas padną na łupach, na Rumelskie iuki Naładowane skarby [...]. DrobOpow50.
– Dałbanda [król] [...] Napierwszę [!] trąby hasło by się uzbroili A drugiego by Siodła Rumelskie stroili zawodnikow [...]. DrobOpow91.
– Dopiro wdzięcznym tańcem z tełu go okryie Zywa Młodź/ ci w násowią/ y świetne Telię Po Rumelsku ubráni: tym z Koni bonczuki/ Tym z Táfet wiszą złotych/ Dyárbeckie luki. TwarSLeg67.
