– W tym gdy ku wieczoru Skłoni się: do świetnego Książę wiedzie Dworu. Gdzie w Gmachu przeźroczystym Sale srzod wesoły/ Wieczerza sowitemi zastawiona stoły [...]. TwarSLeg69.
– W drogę się puszcza Kornifikus z niemi, W srzod bierze tych, co niemogli nacierac I z bitwy morskiey byli zebranemi [...]. ChrośKon424.
– Zeby od Słońcá, Miesiąc, zásłonił środ Niebá? Cáłey ziemie, do tego zaćmienia potrzebá. PotPocz68.
– W pół lata nie doszło, ruszył się król szwedzki insperate z Wołynia i poszedł do Saksonii przez śród Polski z licznemi wojskami swojemi [...]. OtwEDziejeCzech96.
1.
w odniesieniu do miejsca
»pośrodku, pomiędzy, w otoczeniu kogoś lub czegoś«
– Káżdy z nich [Cyklopów] tylko iedno oko miał śrzod czołá/ Z czego sie twarz ogromna y strászliwa zdáłá. RoźOff D2.
– Z cudzego koniá/ y śrzod błotá z siáday. RysProv89.
– Srzod czégo/ w-śrzod. In medio foro [...] Medio campi [...]. Kn1057.
– Bogini urodzáiow/ wprzągszy w woz dwá smoki/ y włożywaszy im w gęby wędzidłá/ iák trzebá/ Pobiegłá przez powietrze/ śrzod ziemie/ y niebá. OvOtwWPrzem211.
– [...] toby się im zdało Zeby po naszych Posłach, w ich obozie mało Ale srod Marsowego, rozbic Namiot Pola Niechay ze tam traktuią [...]. PotWoj165.
– Dármo wárty koło drzwi, u stołu credensy, W świątości Krolow truią, środ Szwáycarow kolą [...]. PotPocz138.
– Tenże August, gdy po swey przechadza się sięni, Widzi palmę wyrosłą z muru, środ kamieni. PotPocz6.
– Srzod, w śrzod czego, pr. g. in der Mitte. au milieu de. § śrzod pokoiu, śrzod rynku [...]. T III2146.
2.
w odniesieniu do czasu
»pośrodku, w czasie trwania czegoś«
– Mając szpiegow do nas moskwa kiedy się Towarzystwo do koła roziechało a wiedząc też żeśmy straży niemieli około siebie napadli na nas srzod białego Dnia. MasDiar108v-109.
– Nie takbyło przed laty, gdzie nie pierwey Młody Do szabelki przypadał: asz od Woiewody Albo Krola samego srod walnego Festu Do niey był przypasany: koło lat dwudziestu [...]. PotWoj34.
– Srzod, w śrzod czego, pr. g. in der Mitte. au milieu de. § [...] śrzod lata, zimy, roku. T III2146.
