przen.
»uwalniać się od brudu moralnego, oczyszczać się duchowo; o grzechu: zostawać pokonanym, przezwyciężonym, ulegać zatarciu«
~ Grzechy nasze o Panie za ktorymi w Tropy Napierwszy Swiat chodziły ognie y Potopy Dzis, nie w wodzie, dla Tęcze, nie w ogniu z Gomorrą Ale się w własney swoiey krwi czyszczą y piorą Krwią się myie, krwią poci, ten Swiat iako w Łazni [...]. PotWoj1.
~ Aleć w tejże zostaje po potopie mierze: Grzeszy i choć się często na spowiedziach pierze, Zaraz się grzechem maże, ledwie dotchnie świata, Aż się zedrze, aż koniec przyniosą mu lata. PotNabKuk I518.
