– Bo ták mowisz. Iż ten [Turek] ciało/ y dobrá doczesne tylko zniewolił: á Papież przy tych doczesnych y duszę zniewala/ Ewánielską naukę zagasza/ wnętrzne dobrá zátłumia/ cnoty wniewolą záciąga: bluznierstwá wynálezcá/ niezbożności promotor/ y inne tym podobne á zewszech miar kłamliwe anthiteta/ álbo znoszenia czynisz. MorochPar99.
– Do tego, kto zbytniey krwie iest, ma iey vpuścić wedle zbytku. Bo zbytnia krew zátłumia y gási ciepło przyrodzone, iáko wielkie drwá máły ogień. PetrSInst C2v.
– Gdy tedy ciáłá násze ták dobrze pomiárkowáne są w tych czterech rzeczách/ w cieple/ w zimnie/ w suchości/ y wilgotności: w ten czás też możemy one názwáć zdrowemi/ y dobrze pomiárkowánemi; ále gdy ktore z nich wykroczy z przyrodzenia swego/ y ná drugie się zwáśniwszy/ y zwycięstwo otrzymawszy ono zátłumia/ á sámo się roskrzewia; natychmiast ciáło ludzkie zdrowym bydź nie może; ále chorobá się rodzi tákowa/ iákowa iest oná ábo wilgotność/ ábo też iákowość/ to iest qualitas, po łácinie przezwyciężáiąca. SykstCiepl138.
– Lecz mężny y wielkieg[o] sercá człowiek będąc/ lękliwość nátury depce/ y zátłumia/ vsilność bolow wzgárdza/ żadney przykrości w śmierci (wszytek w vważaniu cnoty/ y poczćiwości zabawiony) nie czuie: owszem podczas/ srogą śmierć z wesołą twarzą/ y z rádością podeymuie. PetrSEt242.
– Tłumię co/ zátłumiam. Obruo [...] Obrutus ignis multo cinere. Obruo alicuius orationem, potentiam. Obrui copia sententiarum, testibus: Obruitur risu testis: obruere memoriam & nomen alicuius [...] Voluptatem dolor obruit [...] Obruo famam alicuius [...] Opprimo ignem, hostem [...] Oppprimo bellum exortum: consilio aliquem: ruina opprimi: terra opprimi [...] Vnda flammas opprimit [...] Pessundo iracundiam [...] Premo iras: famam alicuius [...] Deprimo fortunam alicucius [...] Oblitero aliquid rebus gestis: Obtundo mentem: ingenium. Comprimo scriptum ne emanet [...] Supprimo famam rei [..] Supprimo animum cibis [...] Sepelire dolorem [..] Supplodo [...] Illam calumniam persequemur, quae nisi supplodetur, manebit [...]. Kn1143.
– Zátłumiam co [...] Sepelio dolorem [...] Obruunt voluptates dolorem [...] Obumbro [...] Obumbratur vino sapientia. Strangulant sata gramina [...] Zágłusza. v. Tłumię/ Zágłuszam. Kn1396.
– Lecz kto consilia nie tak pozorne jako rzeczypospolitéj bezpieczne przedsiębierze, kto się do woli J. K. Mości przychyla, kto się żądaniu ojczyzny o pokój wołającéj nie przeciwia, kto nadziei i okazyi do ujęcia krwie rozlania, do ufolgowania sumptów, do wytchnienia zniszczonym prowincyom nie zatłumia, temu nie może być zadano, żeby to czynił z małym respektem dla dobra publicznego. RadziwKSprawy302.
– Y iuż oná nosiłá płod w sobie doyźrzáły/ Gdy się iey Ináchowná przez sen vkazáłá/ Albo v łożá stałá/ álbo się stać zdáłá: Z ktorą/ z odświętną pompą/ w towárzystwie bełá; Sámá/ ná czele/ rogi miesięczne nosiełá/ Y kłos/ iásnoświetnym się złotem żołcieiący/ Y krolewską koronę. był z nią szczekáiący Anubis/ y Bubástys święta/ y pstrey skory Z rożną odmiáną/ Apis: był z nią y on/ ktory Głos zátłumia/ y pálcem rádzi do milczenia: Y dzwonki/ y Osyrys trudny do znáydzienia; Y przychodni wąż/ srogich iadow nápełniony/ Ktorymi ludzi/ wprawia w sen nie obudzony. OvOtwWPrzem381.
– Hetman przestrzegáć ma, żeby potentia Woysk Rzeczyposp: nie ná prywatnego Szláchcicá, dopieroż ná Rzeczposp: záżywána, ale ná obronę od Nieprzyiacioł byłá: żeby wolnego głosu mocą nieprzyciskáć, żeby pod czás Elekcyey, dźwięk Bębnow, Trąmb, Gwárdiy, nie zágłuszał wolnego głosu Szláchty, w obierániu Páná, y Przywileiu niepozwolić tego, kto się niezda, nie zátłumiał, y dla tego dwoch Hetmánow Rzeczposp: postánowiłá, nie Generałow iáko ich ták wiele obyczay iest obcym miewáć Narodom, áby nie do wielu (z ktorychby się niektorzy zá Krolem bárziey, mniey dbáiąc o Rzeczposp: skłonili) ále do dwoch z cnoty, wiáry, y doświádczenia obránych tá władza y straż ták potrzebna należáłá. LubJMan65.
– [...] Strach mię zewsząd zatłumia, czy gdzie bez nadzieie Zywota, w nikczemny się iuz popioł rozchwieie Stanąwszy przed Vrzędem iaką oddam sprawę Kogom zywota zbawił, robactwu wpotrawę Oddawszy [...]. DrobOpow196.
– Zwłászczá gdy te zdradliwe smysłom lubieżności/ práwie iáko kiedyś swowolny nieskrowity Ismáel/ niewinnego Izáaká duszę nászę/ iákoby graiąc skubią/ szczypią/ gnębią/ przyduszáią. I do tego przywodzą/ iż często gdy się kto od nich łechtać dopuści swym owym niewcześnym śmiechem/ prawdziwą duszy roskosz/ y uciechę/ łáskę Bożą zátłumiaią. BujnDroga290.
– Dampf/ Párá; sehet welch ein Dampf fähtret heraus/ pátrzcie jáka Párá wychodzi; dämpfen das Feuer/ tłumić (zátłumiáć) Ogień; ich dämpffe/ tłumię, (zátłumiam,) zátłumiłem, zátłumię. ErnHand152.
– Zatłumiam, v. m. F. zatłumię. 1) dämpfen, ersticken. 2) stillen, besänftigen, vertreiben, schwächen. 3) unterschlagen, angreifen Geld. 1) domter, suprimer, reprimer. 2) apaiser, arrêter, chasser, adoucir, étouser. 3) toucher, detourner, dérober, divertir les deniers de qu. § 1) zatłumił nieprzyiaciela, swawolę pospolstwa. 2) wino żal, smętek zatłumia; zatłumić chorobę. 3) zatłumił pieniądze Rzeczypospolitey. piiaństwo rozum zatłumia. die Trunkenheit schwächet den Verstand. l'ivrognerie afoiblit l'esprit, nuit à l'entendement.T III2915.
– [...] y dla promieni słonecznych widziány być nie może [Merkuriusz]: bo więtsze świátło, zaciemia y zátłumia mnieysze. AlbSekr110.
– [...] ktorym się oddech w konwulsiách zátłumia [...] tácy są w wielkim niebespieczeństwie życia. CompMed621-622.
– Záczym do przyrodzoney iego [ziela wtórej pecyny] zimności ták mu wiele przybywa z tákowego vsádzenia Plánet iádu/ iż iákosmy trochę wysszey powiedzieli/ sámym dotknieniem wszystko ciepło przyrodzone w ciele człowieczym zátłomia y gási/ nie ináczey iáko Cyrces oná słáwna Czárownicá swemi iádowitemi czárámi. SyrZiel745.
– Gorącość często przez dzien ciáłá ogárniáiącą y opłoniáiącą zátłomia/ gási/ y odpądza [cykoria]: Tego ziela z korzeniem wziąć garsc/ Sczerbaku/ wodney miętki/ Száłwiey mnieyszey po poł garści: to w pułgárncu wody studzienney do wywrzenia trzeciey części wárzyć/ á ráno y ná noc dobrym trunkiem ciepło pić. SyrZiel1160-1161.
– A iáko łátwo hárcowáć; kiedy ná polu żadne[go] boiowniká niewidáć/ łatwo furye rospościeráć/ gębato się stáwić/ innych zátłumiáć/ kiedy się odiąć niemász komu: Táko też podobno łatwo/ lichym dzisia konceptem pokázywáć/ że źle ludzie czynią, kiedy sobie szedziwego wieku doczekáć prágną, y swoie szczęście ná świecie w siwym pokłádáią włosie. WojszOr292-293.
Użycia metajęzykowe
- Zatłumiam, v. m. F. zatłumię. 1) dämpfen, ersticken. 2) stillen, besänftigen, vertreiben, schwächen. 3) unterschlagen, angreifen Geld. 1) domter, suprimer, reprimer. 2) apaiser, arrêter, chasser, adoucir, étouser. 3) toucher, detourner, dérober, divertir les deniers de qu. § 1) zatłumił nieprzyiaciela, swawolę pospolstwa. 2) wino żal, smętek zatłumia; zatłumić chorobę. 3) zatłumił pieniądze Rzeczypospolitey. piiaństwo rozum zatłumia. die Trunkenheit schwächet den Verstand. l'ivrognerie afoiblit l'esprit, nuit à l'entendement.T III2915
– Bo traktaty z nieprzyjacielem przez samych tylko komisarzów odprawowane, urząd mój hetmański, któremu publico laudo cura Livoniae była commissa, od wszystkiego ekskludowany; prawdziwe o nieprzyjacielskich zamysłach przestrogi zatłumiane; już opaczne wieści, ospalstwo w ludziach mnożące, rozsiewane [...]. RadziwKSprawy56.
